Ο Άγγελος Αντωνόπουλος για το Blog του Sir Barber .
Τόσο ο ήλιος όσο και το θαλασσινό νερό αλλά και η έντονη ζέστη κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, συνετέλεσαν στο να ταλαιπωρηθούν τα μαλλιά μας και να χρειάζονται μια extra φροντίδα.
Εμβληματική παρουσία αλλά και ο βασικότερος πρωταγωνιστής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί η καρέκλα κουρέματος ενός μπαρμπέρικου. Είναι αυτή που θα προσδώσει μια άλλη αισθητική μέσα στο χώρο του κουρείου και είναι αυτή που θα ενισχύσει, παράλληλα με την τέχνη του κουρέα, την όλη διαδικασία της ανδρικής περιποίησης προκειμένου το τελικό αποτέλεσμα να είναι μια μοναδική και ολοκληρωμένη εμπειρία.
Μέσω αυτών των τόσων ιδιαίτερων και καλαίσθητων καρεκλών, ο πελάτης θα μπορούσαμε να πούμε πως για λίγο ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, ζώντας έστω και για λίγο την περιποίηση και την χαλάρωση που λάμβανε ο πελάτης των παλαιότερων δεκαετιών.
Η ιστορία τους ξεκινάει από τον ’19 αιώνα όπου και χρονολογούνται οι πρώτες καρέκλες. Ιδιαίτερης ομορφιάς και τεχνικής οι καρέκλες των τότε δεκαετιών κατασκευάζονταν με πολύ καλύτερης ποιότητας αλλά και ακριβότερα υλικά, περίτεχνα σχεδία στο προσκέφαλο και στο υποπόδιο, που εναρμονίζονταν με την αισθητική της εποχής εκείνης.
Λόγω της άριστης κατασκευής τους αυτά τα «έργα τέχνης», κατάφεραν να επιβιώσουν μέσα στο χρόνο και πολλές καρέκλες – αντίκες των τότε δεκαετιών εξακολουθούν να προσφέρουν μέχρι και σήμερα στον πελάτη μοναδικές εμπειρίες περιποίησης.
Archer Company, Emil J. Paidar, Takara Belmont, Koken είναι οι εταιρείες που καθιέρωσαν τις καρέκλες κουρέματος και κατάφεραν να πουλήσουν εκατοντάδες παγκοσμίως. Ο σκληρός ανταγωνισμός και η συνεχής προσπάθεια κυριαρχίας στην αγορά, επέφερε το κλείσιμο αλλά και την συγχώνευση κάποιων από αυτών. Ωστόσο λόγω αυτής της συνεχούς ”μάχης” για το ποιας εταιρείας το προϊόν θα πετύχει τις μεγαλύτερες πωλήσεις κατασκευάστηκαν καρέκλες που θεωρούνται έργα τέχνης.
Αναλυτικότερα, ήταν η Archer Company που κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας την πρώτη καρέκλα με ανάκληση και υποπόδιο το 1878. Ακολούθησε με δεκάδες πωλήσεις η Emil J. Paidar που θεωρήθηκε μια από τις πιο επικερδείς εταιρείες στη δεκαετία του 1950.
Ήταν το 1957 που η Ιαπωνική Τakara Belmont κατάφερε να κλονίσει την μέχρι τότε κυριαρχία της Paidar, διαθέτοντας στην αγορά καρέκλες πιστά αντίγραφα αυτής αλλά πολύ χαμηλότερου κόστους κατασκευής.
Λίγο αργότερα ήρθε να ταράξει τα νερά και να καταφέρει να κατακτήσει σημαντική μερίδα του λέοντος το υδραυλικό σύστημα κίνησης καθισμάτων, εφεύρεση του γερμανού μηχανικού Koken. Οι καρέκλες αυτές δεν ξεχώρισαν μόνο από τεχνικής απόψεως αλλά και για το μοναδικό τους στυλ και ποιότητα.
Η αξία τους θα μπορούσαμε να πούμε ότι ποικίλει. Η χρονολογία κατασκευής μιας καρέκλας, τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν αλλά ακόμα και ο αριθμός των κομματιών που διατέθηκαν στην αγορά είναι μερικοί από τους παράγοντες που μπορούν να διαφοροποιήσουν την τιμή τους αλλά ακόμα και να την εκτοξεύσουν σε ποσά που φαντάζουν αστρονομικά.
Σίγουρα και χωρίς μια τέτοια καρέκλα-αντίκα στην κατοχή του, ένα κουρείο μπορεί να προσφέρει ένα τεχνικά άρτιο αποτέλεσμα. Ωστόσο η επίσκεψη δεν είναι μόνο ένα κούρεμα ή ένα ξύρισμα. Είναι η συνολικότερη εμπειρία, η χαλάρωση και η ευχαρίστηση που θα αποκομίσει κάποιος και σίγουρα ένα τέτοιο ”κόσμημα” μόνο θετικά μπορεί να ενισχύσει την όλη διαδικασία.